Κυριακή, Δεκεμβρίου 16, 2007

εν ώρα εργασίας

Σβήσε. Γράψε. Σκέψου. Κρίνε. Μείνε…. Μην φεύγεις τόσο εύκολα. Ξανά από την αρχή. Θα κουραστείς το ξέρω. Θα διαβάσεις τόσο που το μυαλό σου θα γίνει πλυντήριο λέξεων. Θα γράψεις τόσο πολύ που το χέρι σου θα γίνει επαγγελματική ραπτομηχανή. Θα μάθεις να ακούς, να σκέφτεσαι, να βλέπεις, να λειτουργείς σαν μίξερ. Όλα μαζί, ταυτόχρονα. Αυτά είναι τα εύκολα μέρη της τεχνικής με εξάσκηση και επιμονή τα αποκτάς.

Το δύσκολο μέρος είναι το αποτέλεσμα . Εκεί θα βάλεις την δημιουργικότητα σου. Αν δεν έχεις…

Άλλαξε επάγγελμα.

η γάτα

Μην αφήσεις την επιτυχία να σε κοιμίσει…

Ξύπνα. Ρούφηξε με μανία τα δώρα που σου προσφέρουν, γιατί θα έρθει η μέρα που θα ζητιανεύεις την τύχη σου και αυτή θα σε αγνοεί επανειλημμένα. Είναι ανεξάρτητη δεν χωράει στα μικρά ανούσια κουτάκια σου, που κατασκεύασες από αφέλεια.

Η τύχη είναι σαν την γάτα όταν την έχεις την αφήνεις να κάνει ότι θέλει. Όποτε θελήσει να φύγει … απλά άνοιξε της την πόρτα. Θα ξαναγυρίσει όταν το επιθυμήσει.

Αν ο ανθρώπινος εγωισμός δεν ακούσει τις επιθυμίες της γάτας εκείνη θα απαντήσει με τα νύχια της, και αυτό πονάει πολύ.... αφήνοντας σημάδια.

Κυριακή, Αυγούστου 05, 2007

Οι φόβοι πάντα υπάρχουν


Δεν φοβάμαι να εκφραστώ

Δεν φοβάμαι να μείνω στο σπίτι με κλειστά τα πατζούρια και να κοιτάω το κενό

Δεν φοβάμαι να τολμήσω να σου πω ότι θέλω να κοιμηθώ απόψε μόνη μου

Δεν φοβάμαι να χαμογελάσω σε άγνωστους ανθρώπους

Δεν φοβάμαι να σκεφτώ τον θάνατο

Δεν φοβάμαι να βγω μόνη μου και να περπατήσω σε σκοτεινούς δρόμους

Δεν φοβάμαι να ακούσω τα αδιάφορα λόγια του πατέρα

Δεν φοβάμαι μήπως ακούσεις ιστορίες που σε σοκάρουν

Δεν φοβάμαι να σου πω ότι σε αγαπώ

Δεν φοβάμαι μήπως και τυχόν δεν μου ξαναμιλήσεις

Δεν φοβάμαι να μου πεις ποια είναι η γνώμη σου για μένα

Δεν φοβάμαι να σε αντικρίσω και να σου πω ότι σε θέλω

Δεν φοβάμαι να σε βγάλω από την ζωή μου

Δεν φοβάμαι να σε βρίσω επειδή πας να με εκμεταλλευτείς

Δεν φοβάμαι μήπως κάνω κάποιο λάθος

Το μόνο που φοβήθηκα είναι μια γαμημένη κατσαρίδα, μπήκε το πρώτο βράδυ που έμεινα στο σπίτι μου…

I'm dancing with my self…


3 Αυγούστου. Τηγανιτές πατάτες, μπίρα, τσιγάρο, ντομάτα, τυρί. Από το παράθυρο απέδρασε ο καπνός. Από την όσφρηση πέρασε και έδωσε αναφορά η μυρωδιά της τηγανιτής πατάτας. Το τρένο περνά και με χαιρετά με ήχο φιλικό.. χάλασαν τα σίδερα από τις τέντες και όταν φυσά φωνάζουν σπαραχτικά και μου κρατάνε συντροφιά. Στους ήχους που δεν μένουν στην επιφάνεια που δεν ακούει ο γείτονας, στους ήχους που φώλιασαν βαθιά μέσα σου και μόνο εσύ τους ακούς.

Καλοκαίρι χωρίς μπάνια στην θάλασσα, καλοκαίρι χωρίς έρωτες και ανεμελιά. Καλοκαίρι αλλαγής, ενηλικίωσης, επιλογών και αποφάσεων. Τελικά εμείς διαλέγουμε πότε θα ενηλικιωθούμε χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να το προγραμματίσουμε πως θα είναι και τι θα γίνει…

Μακριά από μίζερους ανθρώπους, μακριά από αυτούς που οι τύψεις ρίζωσαν ένα πρωινό ξεφτίλας και αλκοολικής συνείδησης. Τώρα είναι η σειρά μου να μιλήσω και ακόμα καλύτερα να πράξω. Μου τελείωσε η στέρηση ανασφάλειας από παιδιά που καταστρέφουν τις ζωές τους μέσα από την πρέζα, την ωραιοπάθεια, τον εγωισμό, τα χρήματα, την καριέρα, τα ψόφια συναισθήματα. Προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά τους μέσα από λουλούδια που μαράθηκαν στο βάζο, μέσα από σάπια γλυκά που λιώσανε στο ψυγείο, μέσα από φανταστικές διακοπές σε βυθισμένο νησί.

Άντρες που φοβούνται την μοναξιά, που τρέμουν στην ιδέα να μείνουν μόνοι τους, στο δικό τους σπίτι με τις δικές τους ευθύνες. Ψάχνοντας αφορμή να τρυπώσουν στη δική σου φωλιά που έχτισες με θάρρος, επιμονή και δύναμη. Δεν φοβάμαι πια να μιλήσω δεν με νοιάζει να πω την αλήθεια. Κλείσανε οι πόρτες και ομόρφυνε το σπίτι, μπήκε φως και μυρίζει υπέροχα από τα πρώτα φαγητά που μαγειρεύτηκαν στην κουζίνα.

Και όταν η νύχτα πέφτει ήρεμη και ζεστή με την αστραφτερή φορεσιά της σε φωνάζει να βγεις μαζί της να χορέψεις τους έρημους δρόμους της Αθήνας. Ντύνεσαι, βάφεσαι βγαίνεις από το σπίτι, και εκείνη στέκεται εκεί ψηλά και σε καμαρώνει. Με φως, σου λούζει τα μαλλιά και σε ακολουθεί μέχρι εκεί που θα φτάσεις μέχρι εκεί που θα γυρίσεις.

«I'm dancing with myself because he is the only one who knows the steps..»

Παρασκευή, Μαΐου 25, 2007

Γοητευτική περιπλάνηση


Γυναικεία κορμιά διασχίζουν τον δρόμο…

Ανδρικά κορμιά βγαίνουν από τις πράσινες θάλασσες…

Ακέφαλοι πολεμιστές ψάχνουν να βρουν γαλήνια σώματα για να καρφώσουν το σπαθί τους, να νιώσουν την κατάκτηση ενός ακόμα οχυρού…

Δεν γνωρίζουν όμως ότι ψάχνοντας για χρόνια κάτι ανεκτίμητο, θα τρελαθούν και θα γυρίσουν πίσω στο βυθό της θάλασσας εκεί μόνο θα γαληνέψει η ψυχή τους. Η στεριά τους κάνει και ξεχνούν την φύση τους.

«Μείνε εκεί άγνωστο κορμί μου θα έρθω στον βυθό της ψυχής σου να σου προσφέρω τις εμπειρίες της γης. Χάιδεψε τα βρεγμένα μου μαλλιά άρπαξε το δροσερό μου χέρι και ας ταξιδέψουμε μέχρι εκεί που τελειώνουν τα λόγια»

13/05/07

Τρίτη, Μαΐου 22, 2007

Γενική καθαριότητα

(About_a_Woman_by_TOYIB- deviant art.com)

Σήμερα έχουμε γενική καθαριότητα. Φοράμε κάτι απλό με την προοπτική να το κάνουμε χάλια από τις σκόνες και τις βρωμιές και μετά να το πετάξουμε. Βάζουμε μουσική… δίνουμε ένα φιλί και ξεκινάμε….

Σφουγγαρίζουμε το πάτωμα από τις τύψεις και πλένουμε στους 100 c τα δάκρυα και τις σκέψεις… Τινάζουμε τις στεναχώριες από το μπαλκόνι και χτυπάμε ρυθμικά τα μαξιλάρια της απογοήτευσης για να φύγει η σκόνη…

Απολυμαίνουμε με καθαρή χλωρίνη όλους τους πνευματικούς χώρους και αερίζουμε από μικρόβια τα παρακάτω δωμάτια: 1) μα τι δω μα τι ο… 2) ακουστικός θάλαμος 3) εγκεφαλοχώλ 4) ψυχηζίνα

Βασικός κανόνας για την γενική του σπιτιού σας είναι ο χορός.. κάνει τη διαφορά στο αποτέλεσμα, φτιάχνει τη διάθεση ενώ παράλληλα γυμνάζει όλο το σώμα και βοηθάει την έκφραση..

Ξεσκονίζουμε τον εαυτό μας (προσοχή εύθραυστο) και γυαλίζουμε με επιμονή τα χαμόγελα και τα μάτια μας. Αλλάζουμε τα παλιά ονειρικά σεντόνια και τοποθετούμε καθαρά και λευκά. Κατεβάζουμε τα σκουπίδια στον τελευταίο που μας πλήγωσε και επιστρέφουμε στο σπίτι έτοιμοι πλέον να απολαύσουμε τις στιγμές που χάσαμε, τις στιγμές που λησμονήσαμε και που ξέρεις μπορεί να σε περιμένει μια έκπληξη στο σπίτι … γρήγορα ανέβα να τη δεις!!!







(beautiful_madness_by_TOYIB- deviant art.com)

Παρασκευή, Μαΐου 18, 2007

Νούμερο 3

Η καθημερινότητα μου διαδραματίζεται σ’έναν διάδρομο…. Πόρτες χάρτινες και εκρού χλωμό στους τοίχους καταπλακώνουν τα μάτια μου καθώς διασχίζω την έναρξη και την λήξη της ημέρας…

Νούμερο 3…. Εκεί περνώ τις μίζερες μου ώρες, ώρες που δεν διάλεξα, ήχους που έμαθα να αντέχω, βλέμματα και λόγια μιας περίεργης γυναίκας…..

Καλημέρα μου ο έμαθες να λέω και αν μπορώ… να χαμογελώ! το έκανα και αυτό… χωρίς απάντηση, χωρίς κάποιο νεύμα από τους άλλους… δεν πειράζει όμως είναι αρκετά διασκεδαστικό να μιλάς μόνη σου στον καθημερινό σου διάδρομο…

Και σαν το κορίτσι κοιμάται πάνω στα βιβλία, ξεπηδάνε από την σκακιέρα τοξότες και αξιωματικοί… τρεις κλόουν φτιαγμένοι από λουλούδια και ανθρώπινα κορμιά με κοιτούν σαρκαστικά…

μα πάντα έχω δίπλα μου το άλογο εκείνο, που ξέρει να μου κρατάει συντροφιά.. είναι σπάνιο γιατί δεν έχει σάρκα και οστά, αλλά είναι το ίδιο το άλογο μέσα από χιλιάδες άλλα… γι αυτό το αγαπώ, γιατί χωρίς τους ανθρώπους που κουβαλάω μέσα μου δεν θα ήμουν πουθενά, δεν θα υπήρχα ούτε σαν ιδέα…

Ενώ οι σκέψεις ξεκινάνε το ταξίδι τους…. μένω πίσω να καθαρίσω το έδαφος για να έρθουν καινούργιες. Κάποια στιγμή όμως θα φύγω και εγώ και θα αφήσω το νούμερο 3 γιατί δεν είναι τυχερό. Θα πάρω τους πίνακες από τους τοίχους και θα χαρίζω τα κλειδιά στον επόμενο… η μονή λέξη που θα θυμάμαι από εκείνον τον χλωμό διάδρομο θα είναι η αλληλεγγύη. Καλή τύχη και μη ξεχνάς να έχεις τα χέρια σου ανοιχτά!!

Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007

Raining pleasure - Romance



oh, how i want to cry

please...


take me in your arms

and let me feel your love


sometimes i think that i should eat you

so that you'll be mine for ever

open tour legs and let me in

oh, i love to hear your voice


open tour legs and let me in

oh, i love to hear your voice

sometimes i think that i should eat you

so that you'll BE MINE FOREVER






Σάββατο, Απριλίου 14, 2007

Μήπως έχετε σεβασμό; τι είναι αυτό;

















Συγχαρητήρια σε όλους αυτούς που σέβονται τη δουλειά του άλλου... σε όλους αυτούς που πήραν επίσημη πρόσκληση για να θαυμάσουν τα έργα φίλων και όχι μόνο... συγχαρητήρια που έδειξαν την αγωγή και την παιδεία τους... δεν θα πω λεπτομέρειες για το που και το πότε έγινε αυτό, απλά θα πω ότι είναι....

....ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ....