Κυριακή, Αυγούστου 05, 2007

Οι φόβοι πάντα υπάρχουν


Δεν φοβάμαι να εκφραστώ

Δεν φοβάμαι να μείνω στο σπίτι με κλειστά τα πατζούρια και να κοιτάω το κενό

Δεν φοβάμαι να τολμήσω να σου πω ότι θέλω να κοιμηθώ απόψε μόνη μου

Δεν φοβάμαι να χαμογελάσω σε άγνωστους ανθρώπους

Δεν φοβάμαι να σκεφτώ τον θάνατο

Δεν φοβάμαι να βγω μόνη μου και να περπατήσω σε σκοτεινούς δρόμους

Δεν φοβάμαι να ακούσω τα αδιάφορα λόγια του πατέρα

Δεν φοβάμαι μήπως ακούσεις ιστορίες που σε σοκάρουν

Δεν φοβάμαι να σου πω ότι σε αγαπώ

Δεν φοβάμαι μήπως και τυχόν δεν μου ξαναμιλήσεις

Δεν φοβάμαι να μου πεις ποια είναι η γνώμη σου για μένα

Δεν φοβάμαι να σε αντικρίσω και να σου πω ότι σε θέλω

Δεν φοβάμαι να σε βγάλω από την ζωή μου

Δεν φοβάμαι να σε βρίσω επειδή πας να με εκμεταλλευτείς

Δεν φοβάμαι μήπως κάνω κάποιο λάθος

Το μόνο που φοβήθηκα είναι μια γαμημένη κατσαρίδα, μπήκε το πρώτο βράδυ που έμεινα στο σπίτι μου…

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Den fovamai na fovamai