Παρασκευή, Μαΐου 25, 2007

Γοητευτική περιπλάνηση


Γυναικεία κορμιά διασχίζουν τον δρόμο…

Ανδρικά κορμιά βγαίνουν από τις πράσινες θάλασσες…

Ακέφαλοι πολεμιστές ψάχνουν να βρουν γαλήνια σώματα για να καρφώσουν το σπαθί τους, να νιώσουν την κατάκτηση ενός ακόμα οχυρού…

Δεν γνωρίζουν όμως ότι ψάχνοντας για χρόνια κάτι ανεκτίμητο, θα τρελαθούν και θα γυρίσουν πίσω στο βυθό της θάλασσας εκεί μόνο θα γαληνέψει η ψυχή τους. Η στεριά τους κάνει και ξεχνούν την φύση τους.

«Μείνε εκεί άγνωστο κορμί μου θα έρθω στον βυθό της ψυχής σου να σου προσφέρω τις εμπειρίες της γης. Χάιδεψε τα βρεγμένα μου μαλλιά άρπαξε το δροσερό μου χέρι και ας ταξιδέψουμε μέχρι εκεί που τελειώνουν τα λόγια»

13/05/07

Τρίτη, Μαΐου 22, 2007

Γενική καθαριότητα

(About_a_Woman_by_TOYIB- deviant art.com)

Σήμερα έχουμε γενική καθαριότητα. Φοράμε κάτι απλό με την προοπτική να το κάνουμε χάλια από τις σκόνες και τις βρωμιές και μετά να το πετάξουμε. Βάζουμε μουσική… δίνουμε ένα φιλί και ξεκινάμε….

Σφουγγαρίζουμε το πάτωμα από τις τύψεις και πλένουμε στους 100 c τα δάκρυα και τις σκέψεις… Τινάζουμε τις στεναχώριες από το μπαλκόνι και χτυπάμε ρυθμικά τα μαξιλάρια της απογοήτευσης για να φύγει η σκόνη…

Απολυμαίνουμε με καθαρή χλωρίνη όλους τους πνευματικούς χώρους και αερίζουμε από μικρόβια τα παρακάτω δωμάτια: 1) μα τι δω μα τι ο… 2) ακουστικός θάλαμος 3) εγκεφαλοχώλ 4) ψυχηζίνα

Βασικός κανόνας για την γενική του σπιτιού σας είναι ο χορός.. κάνει τη διαφορά στο αποτέλεσμα, φτιάχνει τη διάθεση ενώ παράλληλα γυμνάζει όλο το σώμα και βοηθάει την έκφραση..

Ξεσκονίζουμε τον εαυτό μας (προσοχή εύθραυστο) και γυαλίζουμε με επιμονή τα χαμόγελα και τα μάτια μας. Αλλάζουμε τα παλιά ονειρικά σεντόνια και τοποθετούμε καθαρά και λευκά. Κατεβάζουμε τα σκουπίδια στον τελευταίο που μας πλήγωσε και επιστρέφουμε στο σπίτι έτοιμοι πλέον να απολαύσουμε τις στιγμές που χάσαμε, τις στιγμές που λησμονήσαμε και που ξέρεις μπορεί να σε περιμένει μια έκπληξη στο σπίτι … γρήγορα ανέβα να τη δεις!!!







(beautiful_madness_by_TOYIB- deviant art.com)

Παρασκευή, Μαΐου 18, 2007

Νούμερο 3

Η καθημερινότητα μου διαδραματίζεται σ’έναν διάδρομο…. Πόρτες χάρτινες και εκρού χλωμό στους τοίχους καταπλακώνουν τα μάτια μου καθώς διασχίζω την έναρξη και την λήξη της ημέρας…

Νούμερο 3…. Εκεί περνώ τις μίζερες μου ώρες, ώρες που δεν διάλεξα, ήχους που έμαθα να αντέχω, βλέμματα και λόγια μιας περίεργης γυναίκας…..

Καλημέρα μου ο έμαθες να λέω και αν μπορώ… να χαμογελώ! το έκανα και αυτό… χωρίς απάντηση, χωρίς κάποιο νεύμα από τους άλλους… δεν πειράζει όμως είναι αρκετά διασκεδαστικό να μιλάς μόνη σου στον καθημερινό σου διάδρομο…

Και σαν το κορίτσι κοιμάται πάνω στα βιβλία, ξεπηδάνε από την σκακιέρα τοξότες και αξιωματικοί… τρεις κλόουν φτιαγμένοι από λουλούδια και ανθρώπινα κορμιά με κοιτούν σαρκαστικά…

μα πάντα έχω δίπλα μου το άλογο εκείνο, που ξέρει να μου κρατάει συντροφιά.. είναι σπάνιο γιατί δεν έχει σάρκα και οστά, αλλά είναι το ίδιο το άλογο μέσα από χιλιάδες άλλα… γι αυτό το αγαπώ, γιατί χωρίς τους ανθρώπους που κουβαλάω μέσα μου δεν θα ήμουν πουθενά, δεν θα υπήρχα ούτε σαν ιδέα…

Ενώ οι σκέψεις ξεκινάνε το ταξίδι τους…. μένω πίσω να καθαρίσω το έδαφος για να έρθουν καινούργιες. Κάποια στιγμή όμως θα φύγω και εγώ και θα αφήσω το νούμερο 3 γιατί δεν είναι τυχερό. Θα πάρω τους πίνακες από τους τοίχους και θα χαρίζω τα κλειδιά στον επόμενο… η μονή λέξη που θα θυμάμαι από εκείνον τον χλωμό διάδρομο θα είναι η αλληλεγγύη. Καλή τύχη και μη ξεχνάς να έχεις τα χέρια σου ανοιχτά!!